Biraz konseptin dışında olabilir ama Brad Mehldau oldukça yetenekli ve sevdiğim müziklerin piyano coverlarını yapan bir abimiz. Açıkhavadaki bu Teardrop yorumu da pek güzel.

İnsan sussun müzik konuşsun dersen God is an Astronaut tam sana göre.

Eğer Eurovision'daki inanılmaz kaliteli, emek harcanmış. milli mücadele haline çevrilen müziklerden biraz olsun sıkılan biriyseniz Zero 7 dinleyebilirsiniz bu gece. Londralı grubun trip-hop müzikleri belki de aradığınız ritmdir. Bir de adamlar müziğe başlamadan önce mühendismiş. Respect!

U2 360 konserine gidememeyi hayatımdaki en büyük mutsuzluklardan biri saydım uzun zamandır. Özellikle Bono o köprüden geçerken benim nerede olduğumu hatırlamak bile istemedim.

Her şeyin başı su.

Onun için biraz reggae, biraz blues, biraz gospel, biraz da soul sever diyebiliriz. Özellikle yalnız zamanlara çok iyi giden bir Ben Harper şarkısı.

Utandım şimdiye dek Portishead paylaşmadığıma. Bana kalırsa bu trip-hop cemiyetinin en saygın üyesi Portishead. Özellikle Tricky'den bayrağı devralıp, bir diğer Bristollı kardeş grup Massive Attack'ten çok daha iç karartan müzik yapabiliyorlar ve sanırım her zaman dediğim gibi, en güzel kısmı, bir geceye bu kadar güzel yakışması. Son olarak aşağıdaki videoda Jools Holland'ın taa 94'lerden kalma halini görüp eğlenmek de mümkün.

Sen bunu çok seversin.

Radyo Eksen'e teşekkür etmem gereken bir diğer şarkı da budur kesinlikle. Haklarında pek bir şey bilmediğim bu güzide grubun tahmin edebileceğiniz üzere indie ritmleri beni kendilerine çekmiş durumda.

Bu akşam da Coldplay dinleyelim. Uzun zaman olmuştu Chris Martin'i dinlemeyeli. Mylo Xyloto ile yaptıkları her ne kadar hoşnut edici olmasa da kariyerlerinin en iyi konserlerinden biri olan Tokyo konserini ve en sevdiklerimden biri olan In My Place(ki en iyi düzenlenmiş Coldplay şarkısı bence)dinlemek, şu gergin geçen günlerde oldukça hoş oluyor.

Bu akşam nihayet dostlarımla canlı olarak dinleyebileceğim Büyük Ev Ablukada'yı. Hiç meşhur olmayın siz.

80'lerin sonu 90'ların başında başladıkları grunge yolculuklarına günümüzde de devam eden(artık grunge'dan ziyade pop'a kaydıkları düşünülebilir) STP, döneminde birçok ünlü ismin gölgesinde kalmıştı. Pearl Jam, Nirvana, Alice in Chains gibi Seattle menşeli grunge müzik yapan gruplar STP'nin de ne kadar iyi olduğunu saklayan kara bir perdeydi belki de. 2008 ve sonrasını değil de, zamanının STP'sini düşünürsek, bahsettiğim grupların tadını az biraz alabiliriz.

Harika sözleriyle mükemmel bir ritm yakalayan Erland and the Carnival'ın Springtime ile birlikte en sevdiğim şarkısı Trouble in Mind.

Bunların nasıl bir grup olduğunu anlatmak için "Grup adı konuşulurken önerilen saçma bir isme grup elemanlarından (sanırım) Karen'ın verdiği 'He öyledir he' şeklinde çevrilebilecek 'Yeah Yeah Yeah' cevabının seçilmesi" yeterli olacaktır sanıyorum.

Öğrenci biletleri bir anda tükenen Kings of Convenience konserine gidememem, bu yazki Feist konserine de gidemeyeceğim anlamına gelmiyor tabii ki! Norveç'ten çıkan en güzel şeyle Kanada'dan çıkan en güzel 2. şey(1 kesinlikle Alanis Morissette) birbirine çok yakışıyor. Sanki Kings of Convenience "Sakin ol, her şey güzel olacak." diyen sesiyle dinletiyor kendisini. Feist ise KOC'un müjdelediği güzel şey gibi sanki.

The Smashing Pumpkins bu grunge veya yer yer alternative/gotik aleminin en underrated gruplarından birisi. Billy Corgan liderliğindeki grup 2000'li yıllarda çalkantılı dönemler geçirmiş olsa da yeni üyeleriyle beraber yoluna devam ediyor. Yeniden birleşen grubun 2007'de çıkardığı albüm tam bir felaket açıkçası. Siamese Dream zamanlarındaki soundunu mumla aratan, Billy Corgan'ın o boşvermiş vokali de olmasa tanınmayacak bir grup haline döndükleri aşikar. Neyse, biz isimlerinin başına The ekleten müziklerinden Today'i dinleyelim biraz.

Kasabian'ın en güzel yanı insanı hiçbir zaman hayal kırıklığına uğratmamaları. Bana kalırsa son 10-15 senenin en başarılı indie gruplarından birisi. Küçük bir şehir olan Leicester'dan bu kadar başarılı grupların çıkması Kütahya'ya olan inancımı da artırıyor. Bu şarkının benim için en anlamlı kısmı ise kesinlikle "i hope someday that we will meet again"

Wye Oak'ı ilk olarak Radyo Eksen'de dinlemiştim aylar önce. O gün bugündür aklımdan çıkmıyor. Indie rock camiasının yeni üyelerinden birisi.

Son dönemin popüler indie gruplarından Metronomy ile Two Door Cinema Club, 28 Haziran'da Maçka Küçükçiftlik Park'ta bir konser verecek. Öğrenci biletleri bitmiş bile! Bu enerji dolu grubu kaçırmamak gerek!

Blogum açılalı 2 gün oldu ama hala bir Eric Clapton olmaması üzücü değil mi? Müzik tarihinin belki de yetenek/alçakgönül oranı en yüksek kişisinin enfes Layla yorumuna Marcus Miller'ın bas klarnetiyle eşlik ettiği bu müzik akşamınızı neşelendirir umarım.

Çok hoş değil midir de nedir? Elektronik müzik, içine indie serpilmiş, sözleri alınmış, özenle masanıza servis edilmiş.

Gözlerini kapatıp 5-10 dakika bu hengameden uzaklaşmak isteyenlerin ya da bir geceye, sigara dumanına, karanlığa en çok yakışan şarkıları kim yapıyor diye soranların tanışması gereken bir grup The Cinematic Orchestra. Elektronik müziğe biraz doğaçlama caz ekleyen bir İngiliz gruptan başka ne istenebilir ki?

En sevdiğim İngiliz gruplarından Duran Duran, bana daima sarıyı hatırlatan çizgileri ile punk-rock-new wave'in güzel bir harmanı olarak karşımda duruyor.

Bu sabah uyandım, aklımda bu şarkı var. "I can't do well when I think you're gonna leave me"'de içim gidiyor resmen. Empire of the Sun yaklaşık 5 senelik, taze mi taze bir grup. Şarkıları da gençlik kokuyor buram buram. Son olarak 1 Mayıs Emek ve Dayanışma Günümüz kutlu olsun!